Framtíðin er framundan

Ég er hætt í bókmenntafræðinni. Ég bara varð að vera hreinskilin við sjálfa mig og gera það sem ég tel vera rétt. Ég er nú þegar í námi sem er rétt fyrir mig og vil einbeita mér að því og gera það eins vel og ég get. Er bara ánægð með að hafa prófað þetta og ætla bara að halda áfram mínu striki. Ég get alltaf farið í bókmenntafræði í ellinni en er ekki viss um að röddin verði í topp standi þá. Nú þarf ég bara að finna mér vinnu með skólanum og setja í fimmta gír.

Ég er búin að vera hálf einhverf síðustu vikur og notað tímann í allskonar einhverfa hluti eins og að spila tölvuleiki, vaka allar nætur, horfa á sjónvarpsþætti, mála, búa til playlista fyrir öll möguleg og ómöguleg tilefni, elda ódýran mat úr því sem til er í ísskápnum, syngja með hálsbólgu, lesa meistarann og margaríta, rifja upp gítargripin, þróa með mér fullkomnara tásugrip (get gripin ótrúlegustu hluti með tánnum), naga neglurnar niður í kviku, hugsa um sólarlandaferðina sem ég ætla í á næsta ári, hugsa um "hvar í fjandanum er framtíðin og hvernig á ég eftir að bregðast við því þegar hún hellist yfir mig gleypir mig í einum munnbita".

Mæli eindregið með svona "einhverfustundum" fyrir þá sem eru algjörlega dottnir úr tengslum við einhverfa barnið inní sér.



Tærnar mínar hafa aldrei verið í betra formi!